The black ashes

Een simpel lachje rommelde uit zijn keel. Niet omdat hij iets grappigs vond, gewoon een simpele lach die af en toe elke feline wel eens kreeg. Zijn gouden blik strak gericht op zijn Clan die volop aan het werk was, en zijn beide oren naar achteren gevouwen. Het was weer eens tijd voor Wish om weg te gaan, en op rust te komen. De nacht zwarte panter tilde zijn lichaam op en draafde op een lome pas zijn gebeiden uit. Alles leek normaal te zijn. De bomen die hun donkere gloed behielden, vogels die amper durfden te fluiten. Dat was nou eenmaal omdat ze wisten wie er op de loer lag. Vele sterk getrainde feline's, alsof de Thoosa Clan al het leven in het schaduw woud in hand bereik had. Zijn staart tikte de takken achter hem weg en zijn passen lieten een ritme-loos geroffel achter. Zijn gedachten waren eerder op de plek waar hij al dagen niet meer was geweest. Het meer. Niet dat 'ie zo eentje was die alle dagen alles controleerde, hij was er eentje die graag wist wat er allemaal gaande was. Zelfs buiten zijn Clan.
Hij wierp een geïrriteerde blik op de takken die hem nog zo net zweepslagen in het gezicht gaven. Een zwak voor gevoel dat het meer niet meer ver weg kon zijn borrelde naar boven. Nog geen enkele vreemde geur had de Clan leader opgemerkt, dus waarschijnlijk bevonden er geen andere feline's zich bij het meer dan alleen hij zelf deze keer. Misschien was het zelfs slimmer om om te draaien, aangezien dit zo wat tijd verspilling was.
Zijn staart sloeg mee met de wind deze keer toen hij zich omdraaide. Het was geen goed idee geweest om hier langs te gaan, er was hier helemaal geen kat te zien. Pure tijdverspilling! Helemaal met zijn hoofd in de wolken trippelde 'ie weg, geen idee dat er toch wel wat gezelschap op de loer lag.

+Savage

F▲T▲L__ERR✖R
vs WISH

Met een paar grote sprongen belandde Savage in het ondiepe water aan de rand van het meer. Hij maakte een klein sprongetje van schrik toen hij de koele vloeistof tegen zijn poten voelde, maar vermande zich al snel. Hij stak zijn kop in het water en voelde hoe de slaap direct van hem af vloeide. Niets was beter als een frisse duik om de dag mee te beginnen.
De luipaard nam een paar slokken, besloot daarna dat het water te koud was, en ging weer aan wal. Hij schudde zijn vacht uit en opende zijn kaken in een grote gaap. Met zijn nog wazige blik keek hij over het meer, benieuwd naar wat deze nieuwe dag zou brengen. Aan de overkant bewoog er van alles, van prooidieren tot dieren die te groot waren om te vangen. Maar wat Savage's oog ving, was een zwarte panter, die een beetje verdwaasd rondliep. Op een gegeven moment verdween hij in het met struikgewas begroeide gebied wat het meer omringde. Direct stond Savage op. Hij wist wat hij ging doen vandaag.
Zijn poten maakten doffe geluiden op de grond terwijl hij op hoge snelheid om het meer heen rende, richting de plek waar het panter zojuist was verdwenen. Hij had wel zin om anderen te pesten vandaag, of om een beetje ruzie te maken. Een soortgenoot was een uitgelezen kans voor hem om te irriteren. Hij wist namelijk meer van ze dan dat hij wist van tijgers of leeuwen, omdat hij er natuurlijk zelf eentje was. Dit kon nog eens gezellig worden.
Voor Savage verder ging met het volgen van de geur van het andere luipaard, dook hij dicht bij de grond, zodat hij in sluiphouding verder kon gaan. Het duurde niet lang voor zijn slachtoffer in zicht was. Savage ging achter een onzorgvuldige rij struiken en zorgde dat hij wat meer vaart maakte, zodat hij de zwarte in kon halen. Op het juiste moment zette hij af met zijn achterpoten en schoot voor de ander, waarbij een luide brul zijn mond verliet. Het was de bedoeling dat hij dacht dat Savage op hem zou springen, maar voor dit ook maar zou kunnen gebeuren, wentelde de luipaard naar links, en belandde hier keurig op zijn poten, op zijn gezicht een grote grijns dragend. "Dag, jochie."

Snel sloeg Wish zijn lichaam naar rechts en rukte zijn hoofd naar achter om te zien wie of wat daar net nog had gebruld. Niet dat hij enig angst gevoel had, hij moest en zou het te weten komen wie zo gewaagd was dat te doen. Het zwarte dier wende zijn blik af en gleed zo de plek over. Uiteindelijk stopte 'ie bij het lichaam te zien van een andere feline, een luipaard. `Ook goedendag, kid.´ Bromde Wish met een diepe, lage ondertoon. Het andere wezen had blijkbaar geen gedacht van wie Wish was, niet dan? De panter vouwde zijn oren naar achteren en hield zijn blik strak op zijn lijf geboord, afwachtend naar wat de feline zou doen. Een gevecht starten zou niet een van de slimste zetten zijn, ook al zag Wish er zwak uit, dat was hij gegarandeerd niet! Met een paar lome stappen slenterde hij naar de luipaard toe. Vlak voor z'n neus stopte 'ie en snoof walgend. `En wat mag de naam van deze arogante feline zijn? Zijn lippen een klein beetje opgetrokken zodat je een glimp kon zien van zijn geel/witte tanden. Het was niet bedoeld als een dreigement, meer als een waarschuwing. Maar waarschijnlijk zou het toch verkeerd over komen. Iedereen pakte Wish's gedrag wel verkeerd aan. Maar het duurde niet lang of ze hadden door dat je 'm beter niet kwaad maakte. De panter liet zich zakken tot zit houding en vouwde zijn zwarte staart strak rond zijn lichaam. `Ik wil niet aandringerig over komen maar komt er nog wat van?´ Klonk zijn stem hoog, hoger dan het geruis van water dat tegen de meer wand sloeg. Zijn lichaam schuifelde af en toe over de grond totdat hij vond dat 'ie goed zat.

F▲T▲L__ERR✖R
vs WISH

Even was Savage teleurgesteld toen hij niet de reactie van de panter kreeg die hij had verwacht. Er leek geen enkel beetje angst te zijn getoond, wat toch wel zijn bedoeling was geweest. In plaats daarvan kaatste hij een net zo uitdrukkingsloze begroeting terug. "Ook goedendag, kid." Ah, hij had schijnbaar geen idee van het feit dat het luipaard toch zeker ouder was als hij. Savage's gedachten werden bevestigd door het feit dat de panter zijn oren vijandig in zijn nek vouwde, waarna hij gewaagd een paar stappen naar voren deed. "En wat mag de naam van deze arrogante feline zijn?" Nu was het Savage's beurt om te snuiven. "Arrogant zegt het kleine mannetje," spotte hij, en met minachting in zijn ogen bekeek hij het zwarte lichaam. Was het het waard om dit geval aan te vallen, of zou het verspilde moeite zijn? Terwijl Savage de panter aan een grondig onderzoek onderwierp, ging het zojuist genoemde beest zitten, alsof hij echt een antwoord verwachtte. "De naam van deze hoog gerespecteerde luipaard is Savage," vertelde hij uiteindelijk. "Niet dat je dat nog niet wist, mag ik hopen." Savage deed een stap naar achteren om ruimte te creëren tussen de twee katachtigen. Waar de panter zijn vijandige houding een beetje had laten vallen, was het nu zijn beurt om zijn oren tegen zijn schedel te drukken en een beetje door zijn poten te zakken om te laten zien dat hij ieder moment kon aanvallen als hij daar zin in had. "Of mag ik niet zoveel verwachten van zo'n miezerig gevalletje?"

De arrogantie was toch wel zeer opvallend bij de feline, genaamd Savage. Allemaal mispunten tegen zijn gezicht duwen, maar zoals altijd keerde Wish zijn rug tegen al de pesterijen. De panter had er ervaring mee, aangezien hij vroeger vaak werd gepest. Echter schonk 'ie er toch geen aandacht aan, hoe hard ze ook probeerde. Maar té ver, is natuurlijk té ver. Een klein welp, past niet in de huid van een volgroeide feline. Hij richtte zijn iets verscherpte blik in Savage's ogen en weerkaatste z'n uitdrukkingen. Lekker de gevoelens stelen van andere. Toch, de sterke. Savage was een arrogante buldozer, deze arrogantie blonk nu in Wish's ogen, maar dan zonder woorden. Alsof mes steken door je hele lijf bulderde, zonder dat er een écht mes was. Wish vouwde zijn oren schuin naar achter, en liet zijn blik nog steeds rusten in die van Savage. `Savage, wat een naam.´ Zonder enige aandacht te schenken aan Savage's houding, of woorden stond Wish weer op en toonde geen enkele emotie, niet zodat Savage zou denken dat 'ie harteloos was. Gewoon, zodat hij zou doorhebben dat Wish geen aandacht schonk aan hulpeloze gevallen zoals hij. `Gokkend dat je m'n naam niet hoeft te weten, err sir?´ Zei hij rustig op een lichte krakende ondertoon. Nog steeds geen enkele informatie vrij gevend. Als de feline iets zou hoeven te weten over Wish, moest hij da maar vragen.

-moest gaan!-

F▲T▲L__ERR✖R
vs WISH

De panter leek niet achteruit te deinzen van Savage's gedrag. In tegendeel zelfs. Het leek alsof een spiegel voor het luipaard was opgehangen die een eigenaardige, zwarte versie van zichzelf liet zien. Het voelde vreemd, maar verder probeerde hij er zo weinig mogelijk aandacht aan te schenken. De panter wist zich blijkbaar geen houding te geven en zocht houvast bij de houding van zijn gesprekspartner. Het gaf Savage een onbedoelde boost, heerlijk zo voor zijn ego.
"Savage, wat een naam," spotte de kat. Savage haalde denkbeeldig zijn schouders op. Hij had die naam niet zelf gekozen. Daar kwam bij; wat was er mis met zijn naam? Er liepen katten rond met de meest belachelijke namen, en dan moest er een opmerking over zíjn naam gemaakt worden? Ach, het jochie had waarschijnlijk geen flauw idee waar hij het over had. Stoer proberen te doen bij een oudere, heel gaaf ja. "Gokkend dat je m'n naam niet hoeft te weten, err sir?" Het luipaard staarde in de uitdrukkingsloze ogen. Wat moest hij hier nou weer op antwoorden? Het leek meer of de panter zijn gedachtegang had uitgesproken, waarschijnlijk was het niet eens de bedoeling dat erop gereageerd zou worden. Dan had hij mooi pech. "Geef mij je naam maar hoor, jochie," zei Savage met een lichte grom. "Of is het tegenwoordig niet oké meer om te weten met wie je spreekt en heb ik dus al een grote blunder begaan?" Hij zwiepte ongeduldig met zijn staart, trok een paar keer met zijn oren om aan te geven dat dit gesprek tot nergens zou leiden als het zo doorging. Actie, daar zaten ze beiden op te wachten, dat kon het luipaard wel raden. Zijn vijandige mantel had hij nog steeds niet afgedaan, met een reden. Dit jonge mannetje stond hem niet zo aan. Het was een egoïst, een blaaskaak, een opschepper. En daar moest nodig wat aan gedaan worden.