Day In, Day Out. My Live Is Boring..... [Open]

Luchtblauwe gleden over het woud, poten verplaatste zich voort en bloed stroomde door haar lichaam. Scenic is de naam, waarom noemde haar moeder haar zo? Het maakte haar ook niet uit, het ging om iets anders, het heden. Dromen en hoop bestonden niet, tenminste, niet voor haar. Er waren wel kansen, een kleine kans, gegunt aan iemand die het verdiende, zij dus niet. Scenic was slecht, in haar bloed, tot haar verleden. Ze had vele medetijgers vermoord, maar redens, liet zij achter wegen. Tranen verstopt onder leugens, medelij verdoezelt door lijken, haar gevoel was verdwenen. Misschien, heel misschien, was er hoop. Bij de gedachten van welpen, werd ze blij. Iniedergeval, blijer dan normaal, en dat was al heel wat. Maar niemand mocht haar, laat staan dat iemand haar liefte! Een pleegpup was anders, dat waren mietjes! Maar haar eigen vlees en bloed, kon meer dan van die poedelpleegjes.
Een, onvertrouwde geur drong haar snuit binnen, ze keek langzaam op, haar ogen gleden verder nar de plaats van de geur. ''Ha.....'' Sprak ze, en nam even een diepe zucht. ''..llo..'' Waren haar woorden tot slot, meer had zij niet te zeggen, ze keek naar de katachtige, en wachten af.

~~Kort, me eerste post met een katachtige~~

Haar lange klauwen maakten diepe groeven in de aarde. De donkere lucht en bossen rondom de witte tijgerin zorgden voor een angstaanjagende aanblik. De tijgerin viel duidelijk op tussen al dat zwart en grijs. Ze kneep haar lagune blauwe ogen tot spleten om het bewegende beest in de verte beter te kunnen zien. Het was een wild zwijn. Het was niet veel beter dan een antilope maar alles was beter dan honger lijden. Ze had dat als kleintje al genoeg gehad. Maar die dagen lagen nu ver achter haar. Ze was volwassen geworden. Een sterke en grote tijgerin. Nog nooit was ze een andere witte tijger tegen gekomen. Voor zover zij wist was zij de enige witte. Ze schudde eventjes met haar kop en sloot haar gedachten uit. Nu was het tijd voor de jacht.

Ze liet zich op haar buik zakken. Haar zachte poten maakten geen geluid op de stenen en ze sloop geluidloos verder. Het zwijn kreeg haar geur te pakken en hief zijn kop. Door haar witte vacht zag hij haar bijna maar dacht er niet echt bijna. Ze keek even achter uit en zag dat de omgeving achter haar net zo wit was als zij zelf. Ze zuchtte opgelucht maar geluidloos en zette nog een paar stappen. Ze kroop snel de heuvel op en torende boven het zwijn uit. Dit was gewoon te makkelijk dacht ze en sprong achter het zwijn. Dat draaide zich om maar Kioni zette haar vlijmscherpe klauwen in het beest. Dat knorde wild en probeerde met zijn slagtanden de grote tijgerin te raken. Maar ze zat buiten zijn bereik. Ze nam een stuk vlees in haar bek en hield dat stevig vast. Haar tanden zonken diep in het vlees en het duurde niet lang of het zwijn viel al neer. Ze nam gelijk een paar grote happen om de ergste honger te stillen. Ze snuffelde even in de lucht en rook een vage geur. Ze gromde. Zij wilde dit gebied hebben. Het was niet het beste gebied, maar wel dat van haar. Tenminste zo zag ze dat. Ze kreeg vroeger altijd de restjes en dat wilde ze echt niet meer. Ze klom op een verhoging in het landschap en brulde hard.
Haar tijgerbrul was in de wijde omgeving te horen. Vogels vlogen op en kleine knaagdieren kropen in hun hollen. Tijgers brulden om indringers te verjagen. Ze likte even haar lippen en sprong weer op de grond. Ze at rustig verder en was er zeker van dat de indringers weg waren. Na een kleine periode was het zwijn kaal gegeten. Haar maag zat bomvol en ze hoefde niet meer. Maar ze zou het dus echt niet gaan delen met een andere katachtige en dus smeet ze het in de rivier. Ze knikte goedkeurend in zichzelf toen ze plots weer iets rook. Haar lip kroop omhoog en ze draaide zich om. Wat ze zag verbaasde haar. Dit was niet zomaar een tijger. Het was ook een witte tijgerin. Ze hield haar gezicht neutraal maar van binnen was ze diep geschokt. Ze had altijd gedacht dat ze de enige was geweest. Ze had nooit geweten dat er meer waren. En toch.. De tijgerin kwam in haar gebied. Haar tanden waren weer te zien en ze deed een paar stappen richting de witte tijger. "Ha....llo" zei ze na een diepe zucht. Kioni gromde laag. "Wat moet je hier?" vroeg ze fel en maakte zich groot. Dit was háár plek..

~Flutjes -.-~

''Wat moet je hier?'' Vroeg de tijgerin fel, het was ook een witte tijgerin, zoals zijzelf. Iets wat haar verbaaste. De tijgerin maakte zich groot, en Scenic zelf lachtte kort... ''Fout, dit is niemands gebied!'' Snauwde ze fel terug, ze zou niet achteruit deinsen, ze waren evenoud. Scenic had vroeger training gehad, van haar vader. Haar vader was een machtige tijger, maar waar hij was..... Nooit geweten ''Ik zou ook maar niet zoon toon tegen me aanslaan! Dit gebied is niet van jou dom poedeltje!'' Snauwde ze verder, nee, ze was niet van plan weg te gaan. Ze zou liever dood gaan dan een gevecht afslaan, zo was het nou eenmaal. Dominant snoof Scenic even, zij kon ook zo spelen. Iedereen wilde dit gebied! Zij zelf ook ja, maar zij had een rede, ze plande al maanden een clan, maar de vraag was of die ooit zou bestaan. Waarschijnlijk niet, maar Scenic stierf liever dan weglopen, ze was niet zwak, niet zoals deze tijgerin voor haar...

-Sorry dat hij weer is kort is maar ik ben gewend om wolf te spelen dus ik schrijf steeds roedel of gromde xD-

''Fout, dit is niemands gebied!'' snauwde de andere tijgerin terug. Kioni zuchtte en rolde even met haar ogen. Zo´n eentje weer.
''Ik zou ook maar niet zoon toon tegen me aanslaan! Dit gebied is niet van jou dom poedeltje!'' Snauwde ze verder, Kioni schoot in de lach. "Poedeltje zeg je.." mompelde ze een beetje half in zichzelf. `En wie ben jij dan wel niet?" vroeg ze. 'Waarom zou ik niet zo'n toontje tegen je aanmoeten slaan? Ik doe dat als ik dat wil." zei ze brutaal. De tijgerin was misschien wel groot maar Kioni was groter. Allebei waren ze gespierd en waarschijnlijk ook getraind. Kort gingen de beelden van haar trainer door haar hoofd maar ze verdrukte dat. Nu was niet de tijd daarvoor. De tijgerin voor haar was duidelijk uit op een gevecht. Kioni zuchtte weer eens. Waarom altijd de moeilijke weg kiezen als de makkelijke ook kan? Als ze slim is loopt ze weg. dacht ze en keek weer naar de tijger voor haar. Ze kneep kort haar ogen tot spleten maar opende ze gauw weer naar de normale grote. De tijgerin kwam haar bekend voor maar ze kon het niet plaatsen. Ze schudde onmerkbaar haar hoofd. Het was onmogelijk dat ze de tijger kende. Ze was hier nog nooit geweest en de kat voor haar rook onbekend. Ze keek weer naar haar. Ze hield haar kop een beetje uit dagend scheef. "Nou komop klein katje." zei ze en kreeg een duivelse grijns op haar kop. "Is dit gebied wel van jou dan?"

~ och die van mij stelt ook niets voor:S k ben ook gewend een wolf te spelen xD ~

De tijgerin schoot in de lach, dit was niet om te lachen.. ''Poedeltje zeg je..'' Mompelde de tijgerin, half in zichzelf. ''Ja, dat zij iki, niet goed geluisterd ofzo?'' Snauwde ze op een sarcastisch toontje terug. ''En wie ben jij dan wel niet?'' Vroeg de tijgerin. ''Maakt dat iets uit? Maar als je het echt wilt weten.. Ik ben Scenic, en wie heb ik voor me...'' Vroeg ze droogjes, ze was dan wel slecht van aard, maar niet dom. ''Waarom zou ik niet zo'n toontje tegen je aanmoeten slaan? Ik doe dat als ik dat wil.'' Riep ze brutaal, stfu, zijzelf kon beter. ''Waarom dat onnodig is? Omdat dit niet jou gebied is.. En dus geen reden om zo'n toon tegen me aan te slaan!'' Snauwde ze even, haar eigen woorden maakte haar kwaad. Scenic was niet zwak, nooit was zij dat geweest, echt nooit. De tijgerin zuchtte, fel keek Scenic haar aan. ''Nou komop klein katje.'' Riep zij uit, een duivelse grijns verscheen op haar kop. ''We zijn evenoud en evengroot, don't waste your time..'' Daagde Scenic weer uit. ''Is dit gebied wel van jou dan?'' Zei de tijgerin voor haar. ''Ha! Dat kan toch niet als jij zo hebberig ben?'' Lachte ze vals, dit spel kende ze. Scenic zette 1 stap voort, haar spieren rolden onder haar vacht. ''Again, don't waste your time...'' Grijnsde ze vals verder. Ze zette een klein stapje achteruit, en plantte zich op de grond. ''Goodluck...'' Sprak zij tot slot, meer had ze niet te zeggen, en ze zweeg.

-Dramaa OEHOE! Mare toen we dit topic starte was jij nog 4 jaar dus ik doe alsof je nog die leeftijd hebt anders raak ik in de war-

-Had geen zin om me zinnetjes te kleuren , sorry-