One last time here

van Kioni za sep 15, 2012 9:19 pm

Een klein glimlachje kwam op het gezicht van de tijgerin. Ze stond met haar poten in het koele water en sloot haar ogen. Het water klotste heen en weer tegen de kant. Het blauwe water speelde met haar dikke vacht. Ze zette haar voorpoten wat dieper in het water en al gauw volgden ook haar achterpoten. Het water kwam tot haar buik en verkoelde haar enorm. Het was heet. Erg heet. De zon brandde op haar kop. Boven haar buik was het warm en onder lekker koud. Ze liet zich dieper in het water zakken. Alleen haar kop stak nog boven het water uit. Ze trappelde verder. Ze was vrolijker dan ze in tijden was geweest. Meestal was ze koud en gemeen, maar het water had een bepaalde werking op haar. Ze werd er rustig van. Ze genoot met volle teug van het water en ging kopje onder. Onder water opende ze haar blauwe ogen. De wereld was wazig. De vissen zwommen snel weg van de tijgerin. Ze ging dieper onder water. Het werd donkerder en kouder. Ze voelde de druk van het water en zwom snel weer naar boven. Het water spatte op en ze haalde een diepe teug lucht naar binnen.

Ze ging al dobberend op haar rug naar de oever toe. Ze schrok een beetje toen ze de harde grond voelde tegen haar rug maar herstelde zich al gauw weer. Ze draaide zich om en liep weer de kant op. Ze schudde haar dikke vacht uit.
Ze deed een paar stappen naar het lange gras toe en plofte daar neer. Het stof en stuifmeel spoot op en ze niesde. Haar glimlach verdween weer.
Ze werd weer zichzelf. Een koude tijgerin. Ze was nooit echt aardig geweest tegen anderen. Daar had ze ook geen reden voor. Niemand was ooit aardig tegen haar geweest, dus waarom zou zij dat wel zijn? Ze was van jongs af aan al anders behandeld. Gekleineerd en noem maar op. Toen ze een tiener was, was ze in een opstand gekomen en had gewonnen. Maar zo als altijd, zat het haar niet mee en toch werd ze verbannen uit het gebied. Ze zwierf sindsdien alleen rond. Zelfs haar eigen moeder ging niet naar haar zoeken. Ze was jong en onervaren geweest. Maar die dagen waren achter haar. Ze was nu volwassen en sterk geworden. Ooit zou ze terug komen en wraak nemen. Over het algemeen was ze niet echt een wraakzuchtig type, maar dit keer had ze wel een rede.

Ze gromde even zachtjes en ging met haar poot over haar kop. Ze probeerde zo goed als kwaad haar vacht te fatsoeneren. De blaadjes plakten aan haar poten en boos schudde ze het eraf. Ze stond op en kreunde zachtjes. Haar spieren waren stijf geworden. Ze rekte zich eens goed uit en schudde toen ook haar spieren los.
Ze begon weer te lopen. Ze wist niet waar ze heen zou gaan. Ze dwaalde gewoon doelloos heen en weer tussen plekken. Of ze hier ooit zou terug komen wist ze niet. Ze haalde haar schouders op. Ach het was leuk zolang het duurde.
Haar maag knorde plots. Ze keek verbaasd naar beneden. Ze had helemaal niet het gevoel gehad dat ze honger had. Ze keek rond op zoek naar iets te eten. Ze zag schubben die glinsteren van het water. Ze snelde erheen en pakte al gauw een vis. Die sloeg ze dood en schrokte hem in één hap op. Zo ving ze nog een aantal vissen tot ze genoeg had gehad. Ze nam nog een slokje water en keerde zich toen om. Ze schrok. Een tijger stond daar. Hij was groot, ouder dan haar. Haar lip kwam een paar centimeter omhoog. Was ze blind geweest? Waarom had ze hem niet gezien? Haar humeur was al slecht geweest maar nu al helemaal. Ze hield haar kaken stevig op elkaar..

~ Aylan only ~

van **Kishan** za sep 15, 2012 9:53 pm

Aylan hielt zijn hoofd wat lager dan normaal. Zijn oren stonden vooruit gericht om ook maar de minste trillingen in de lucht op te vangen. Stap voor stap bewoog hij zich voort. Dichter en dichter bij zijn doelwit. Deze was nog niet in zicht, maar hij wist dat het er was. De geur van zijn doel verraadde zijn positie. Hier en daar kon de tijger ook wat pootafdrukken van zijn prooi op de grond vinden. De grond was vrij modderig geworden van de regen vannacht dus lieten de hoeven van het hert diepere sporen achter dan normaal. Maar de sporen interesseerde hem niet. Het was eerder de geur en het geluid wat hem interesseerde. Aylan zakte ietsjes door zijn benen en sloop langzaam dichterbij. Hij kon bladeren horen ritselen dus zijn prooi moest dichtbij zijn. Nog even en hij zou het dier tussen zijn kaken kunnen grijpen.

Daar was het dan. Een vrij groot sappig hert. Het had een groter gewei dan de meeste andere herten en zag er gespierd uit. Dit ging nog wat worden, maar de tijger weigerde op te geven alleen om wat hij zag. Dat was nooit de aard van zijn verstandhouding geweest. Nog een paar stappen dichterbij en hij zat op een goede afstand om het dier aan te vallen. Nu nog eventjes wachten tot deze weg zou kijken. Toen dit eenmaal het geval was schoot Aylan als een pijl uit een boog naar voren. Recht op zijn doelwit af. Het hert schrok en maakte dat het weg kwam. Zo snel als het kon. Aylan had in het dichte woud een voordeel. Anders dan bij het hert stonden zijn ogen voor in zijn hoofd en niet aan de zijkant. Het hert liep dus eerder tegen een boom aan dan hij. De tijger versnelde zijn pas ietwat en liep in op het dier. Die zou hem niet ontkomen. De tijger kwam dichter en dichter bij, maar net op het moment dat hij het dier wilde vast grijpen maakte deze plots een wending naar links. Aylan zag een grote boom in zijn gezichtsveld verschijnen en maakte een vlugge sprong naar rechts. De tijger hielt halt en keek toe hoe zijn prooi aan hem ontsnapte.

Chagrijnig omdat zijn prooi was ontkomen liep hij richting de rivier. Het was al heet genoeg, maar door al die inspanning was het nog erger geworden. Zijn onderkaak hing slapjes omlaag en zijn diepe hijgen was duidelijk te horen. Een slokje water zou nu wel lekker zijn. Aylan kon in de verte al het water van de rivier horen. Nog een paar metertjes lopen en hij was waar hij nu wilde zijn. Jammer genoeg was hij niet de enige die uit was op het frisse water. Zo gouw als de rivier in zicht kwam, zag hij een tijgerin een paar visjes dood slaan en deze oppeuzelen. De tijger stopte op een aantal metertjes afstand en keek toen naar de acties van de tijgerin. Hij was niet verbaast dat ze van hem schrok toen ze haar lichaam omkeerde. 'Niet verwacht een ander te zien op zo'n dag als deze?' vroeg hij. Aylan zette zijn kaken weer op elkaar en keek de tijgerin recht in de ogen aan. 'Maak dat je wegkomt poesje,' bromde hij. Veel zin in gezelschap had hij nu niet en hij was ook aardig chagrijnig.

________________

Hoop dat je er wat mee kan

van Kioni za sep 15, 2012 10:34 pm

De tijger die voor haar stond was groot. Maar Kioni ook. Hij zag er chagrijnig uit en keek naar haar. "Niet verwacht een ander te zien op zo'n dag als deze?" vroeg hij. Ze bromde een onverstaanbaar antwoord. Ze had het eigenlijk inderdaad niet verwacht. Het liefste had ze ook dat hij weg was gebleven. Maar zoals altijd, het zat haar maar niet mee. Ze zag dat hij zijn kaken op elkaar klemde en keek haar recht in haar blauwe ogen aan. "Maak dat je weg komt poesje' bromde hij. Kioni lachte kort en hard. 'Poesje' mompelde ze na. Maar de tijger leek erg chagrijnig en zij zelf had ook geen behoefte aan wat gezelschap. Dus toch deed ze een paar kleine stapjes opzij. Ze keek toe naar wat de tijger deed. Ze wendde toen haar blik af toen ze in de verte iets zag bewegen. Ze deed een paar stappen in die richting en kneep haar ogen tot spleten. Ze gromde zachtjes toen ze zag wat het was. Ze had geen idee hoe die dingen eigenlijk smaakten. Maar ze wilde het ook niet weten. Ze zagen er smerig uit en het was moeilijk ze te doden. Zelfs met twee tijgers. De krokodil liet zich in het water glijden en zwom zachtjes naar de twee tijgers toe. Je zag alleen nog de twee neusgaten en de ogen die boven het water uit staken. Ze gromde weer zachtjes. Waarom had ze dat niet eerder gezien? Ze schudde haar hoofd. Ze was onoplettend vandaag en dat was gevaarlijk. De krokodil kwam steeds dichterbij. Het leek wel alsof zijn snuit door het water heen sneed. Het water golfde achter hem en de afstand tussen Kioni en de krokodil werd als maar kleiner. Ze keek opzij naar de tijger. Ze vroeg zich af of hij hem had gezien. Het leek er niet op. Ze zuchtte weer en liep naar de tijger toe. "Ey macho" zei ze en tikte hem aan met haar poot. Ze wenkte met haar kop naar de krokodil. 'Ik denk ik zeg het even' zei ze n draaide zich al snel weer om. Ze sprong op een hoge platte steen. Vanuit haar hoge plekje kon ze bijna de hele oever zien. Ze keek naar beneden en zag de kleine vissen weg zwemmen van de krokodil. Toen ze opzij keek zag ze de grote tijger weer. Ze haalde haar schouders op. Ze had hem gewaarschuwd, hoewel ze niet helemaal zeker was waarom ze dat had gedaan. Alsof het haar kon schelen of hij nou verwond raakte of niet. Ze ging liggen op de steen. Het voelde alsof het brandde aan haar buik zo heet was het. Ze stond toen maar op en bleef zo staan. Ze voelde zich goed. Groot en machtig. Zo voelde ze zich nooit, ook nooit gehad. Ze was altijd al serieus geweest. Ze had ook nooit iemand gehad om mee te spelen. Ze wierp nog één keer een blik op de andere tijger. Toen sprong ze van de steen af en liep weg..

[flut -.-]

van **Kishan** zo sep 16, 2012 7:49 am

Aylan trok zich niks aan van het lachen van de tijgerin. Hij deed net alsof hij het niet kon horen, maar in feiten hoorde hij het beter dan alle andere felines. Tenminste. Alle felines zonder het geboorte element Lightning. De tijger keek toe hoe de tijgerin een paar stapjes opzij deed en hij maakte daar gebruik van. Aylan liep richting de oever van de rivier en zakte door zijn benen tot dat zijn buik de grond raakte. Hij liet zijn hoofd zakken en likte het frisse water naar binnen. Zijn zilveren ogen hielden ondertussen het wateroppervlak nauwlettend in de gaten voor mogelijk gevaar. Hoewel de tijger hier alleen in de winter kwam als het in de bergen te kil werd, kende hij het gebied goed. Dus ook de gevaren. Vanuit zijn ookhoek zag Aylan een groot reptiel in het water glijden. De tijger hielt het koudbloedige dier in de gaten mijn zijn zilveren kijkers, maar bleef gewoon rustig op zijn gemak door drinken. 'Ey macho' Aylan hief zijn hoofd en keek op naar de tijgerin die hem aantikte. 'Ik denk ik zeg het even' De tijger likte het water dat rondom zijn mond omlaag droop, weg. 'Je hoef me niet te waarschuwen. Wat maakt het jou nou uit als het mij het water in sleurt? Weer een tijgertje minder op deze aarde.' De tijgerin liep weg en Aylan nam nog een paar laatste slokken water. De tijgerin Leek niet stil te kunnen blijven staan. Ze sprong op een rots, ging daarop liggen, maar stond vervolgens weer op. De tijger draaide zich om en liet de krokodil maar voor wat het was. Ookal verdween deze onder water en maakte het riskant om aan de oever te blijven. 'Zeg, waar ga je heen?' Echt geïnteresseerd was hij niet, maar toch vroeg hij het. Waarom wist hij niet, maar hij was al gezegd dus kon hij er niks meer aan doen. De tijger stapte de tijgerin achterna. Grotendeels om de afstand van hem en het reptiel te vergroten voor het geval het een aanval begon. De meeste denken dat krokodillen heel sloom zijn op het land, maar in feiten zijn ze vrij snel voor zo'n lomp reptiel.

______________

Kort -,-'

van Kioni ma sep 17, 2012 5:46 am

"Ey macho" zei ze en tikte hem aan met haar poot. Ze wenkte met haar kop naar de krokodil. 'Ik denk ik zeg het even' zei ze draaide zich al snel weer om. 'Je hoef me niet te waarschuwen. Wat maakt het jou nou uit als het mij het water in sleurt? Weer een tijgertje minder op deze aarde.' Ze lachte kort en liep weer weg. Ze sprong op een hoge platte steen. Ze kon maar niet stil blijven zitten. Of ze lag niet lekker of ze had gewoon geen zin om te liggen. Ze stond daarom maar op. Ze wierp nog één keer een blik op de andere tijger. Toen sprong ze van de steen af en liep weg.
Ze was in gedachten aan het verdrinken toen de stem van de tijger haar eruit haalde. Ze keek achterom naar hem. 'Zeg, waar ga je heen?' vroeg hij. Hij zag er niet echt geïnteresseerd uit, maar wat kon hij anders doen toch? Een beetje bij die krokodil gaan zitten hangen zou niet slim zijn geweest. Hij liep haar achterna. Kioni hield zich stil. Eigenlijk wilde ze alleen zijn, maar ze kon de tijger toch niet terug sturen naar de krokodil? Hij zou waarschijnlijk toch niet luisteren. En misschien zou een beetje gezelschap haar goed doen. Ze keek om naar hem in keek in zijn ogen. "Ik weet niet wat jij wilt gaan doen, maar ik ga weg van dat beest daar" zei ze als antwoord op zijn vraag en knikte naar de krokodil. Die leek het jammer te vinden dat ze weg waren gegaan. Meestal aten ze herten of andere dieren, maar een tijger kon er bij hun vast wel in. Ze stapte stevig door maar de tijger hield haar wel bij. Ze vroeg zich af waarom hij er nog steeds was. Normaal zouden alle andere katten al weg zijn gegaan. Maar hij was er nog steeds. Op de een of andere manier was ze daar blij om. Ze zou het wel eens fijn vinden om een vriend te hebben. Dat was haar nog nooit gelukt. Ongemerkt haalde ze haar schouders op. Die had ze ook niet nodig.
Ze keek weer opzij naar de tijger. "Wie ben je eigenlijk?" was haar vraag.

flut -.-

van **Kishan** di sep 18, 2012 6:38 am

aylan

You're just a fool
To believe you can c h a n g e the world

Aylan verwachte geen antwoord, maar zodra hun blikken elkaar kruisten kreeg hij deze wel. 'Ik weet niet wat jij wilt gaan doen, maar ik ga weg van dat beest daar.' De tijger volgde haar blik toen ze knikte in de richting van de rivier. Wie zou er wel bij zo'n reptiel willen blijven? Lekker gezellig een hapje hert eten. Die krokodil zou vast alles voor hem zelf houden. Hij keek weer terug naar de tijgerin en hielt haar versnelde pas makkelijk bij. Voor zijn grote was hij aardig snel. Wat eigenlijk best wel verassend was. 'Wie ben je eigenlijk?' Aylan ontmoette de tijgerin haar blik weer met zijn zilveren kijkers. 'Aylan is de naam,' zei hij met een neutrale toon. 'En wie mag jij dan wel zijn?' Zijn blik bleef nog even bij de tijgerin, maar uiteindelijk trok iets in de lucht zijn aandacht. Hij zag witte vleugels en veren door het bladerdak boven zijn hoofd. Die vogels zouden waarschijnlijk weer verder trekken. De winter was in aantocht en dan hadden die vogels hier niets te zoeken. Aylan keerde zijn blik weer naar het woud. Zijn oren gingen naar voren staan toen hij zachtjes in de verte gerommel hoorde. Het was weer eens zo ver. De tijger keek even opzij naar de tijgerin. 'Als je niet zijkant wilt worden, kan je maar beter een schuilplaats gaan zoeken.' hij maakte even een kleine beweging met zijn kop naar de lucht. Het gerommel zou ze waarschijnlijk niet hebben gehoord. Het was nog te zacht om te horen voor iemand met het element Earth. Hoe hij dat kon zien? Simpel. Ze was veel vorser gebouwd dan de meeste andere tijgerinnen die hij had gezien. Meer dan genoeg bewijs voor hem. Het rommelen herhaalde zich nog een keer, maar dit keer luider en duidelijker. Aylan keek opnieuw naar de lucht en zag langzaam donkere wolken verschijnen. De tijger versnelde zijn pas nog wat en draafde dieper het woud in. 'Als je het aandurft, mag je meekomen.' Hij grijnsde ietwat toen hij de woorden uitsprak. Het was wel grappig. Eerst had hij helemaal geen zin in gezelschap en nu maakte het hem geen reet uit en nodigde hij zelfs een volkomen vreemdeling uit. Niks voor hem eigenlijk. De grijns zakte langzaam van zijn gezicht af. Helemaal niks voor iemand zoals hij. Iemand die geen vertrouwen had in andere ookal kende hij ze al jaren. Normaal gesproken beet hij liever bij iedereen de strot door.
Aylan had zijn bestemming nog niet en het kwam in een keer zonder waarschuwing met bakken uit de hemel. Lichtflitsen verlichte het woud en werden achterna gejaagd door luide knallen. De tijger zijn oren deden er pijn van. En dit was nou het nadeel van een goed gehoor. Hij opende zijn mond en liet een lage brul horen uit irritatie. Hopelijk zou deze stortbui snel voorbij zijn.

I think it's time for me to go now
I've done more harm than good
If I could change how this turned out...
Y o u know that I would

van Kioni di sep 18, 2012 8:10 am

Ze stapte stevig door maar de tijger hield haar wel bij. Ze vroeg zich af waarom hij er nog steeds was. Normaal zouden alle andere katten al weg zijn gegaan. Maar hij was er nog steeds. Snel zette ze gedachten van haar af. Dat zou gewoon te stom voor woorden zijn om het te alleen al te denken. Ze keek weer opzij naar de tijger. "Wie ben je eigenlijk?" was haar vraag. 'Aylan is de naam,' zei hij met een neutrale toon. 'En wie mag jij dan wel zijn?' Zijn blik bleef nog even bij de tijgerin, maar blijkbaar trok iets zijn aandacht en hij keek naar boven. Ook Kioni's ogen gleden omhoog. Het enige wat ze zag was een witte vogel. Niet veel bijzonders toch? Ze herinnerde zijn vraag en keek weer naar beneden. "Ik word Kioni genoemd" zei ze ook neutraal. Ze haatte die naam. Het deed haar denken aan vroeger. 'Als je niet zijkant wilt worden, kan je maar beter een schuilplaats gaan zoeken.' hij maakte even een kleine beweging met zijn kop naar de lucht. Ze fronste haar wenkbrauwen en keek naar boven. Toen pas zag ze de donkere wolken in de verte die met een noodvaart op hun af leken te denderen. Ze zuchtte. Als er nog iets was waar ze een hekel aan had, was het wel regen. Haar tijger vacht hield haar wel warm, maar het was toch onprettig. Ze hoorde toen pas luid gerommel. Ze voelde zich dom dat ze het niet gehoord had, maar dat was nu eenmaal zo met haar geboorte element. Voor haar kracht moest ze snelheid en andere dingen inleveren. De tijger ging nog sneller lopen en Kioni maakte grootte passen om hem bij te houden. 'Als je het aandurft, mag je meekomen.' zei hij en hij liet een klein grijnsje zien. Ook Kioni lachte een van haar zuinige lachjes. "O ik durf het wel aan. Dus ik kom met je mee" zei ze. Ze had immers geen andere plek om heen te gaan en te schuilen voor de regen. De donkere wolken kwamen steeds dichterbij. Nog voor dat ze beschutting hadden kunnen vinden begon het al te storten. Lichtflitsen kleurden de hemel lichter en de luide knallen volgden snel erna. Ze keek even naar boven. Echt bang was ze niet. Maar toch had ze liever blauwe lucht. Ze had van katten gehoord die het compleet in hun broek deden bij alleen al het horen van het woord. Maar Kioni was wat harder. Niet alleen van buiten maar ook van binnen. Ze had in haar hele leven nog maar een paar keer gehuild. Oké ze voelde zich vaak genoeg droevig, maar ze verdrukte het voor de echte tranen kwamen. Zo was ze erg hard geworden.
Ze keek opzij. De tijger opende zijn mond en liet een lage brul horen. Kioni keek weer naar voren. Het leek erop dat de tijger zijn hol niet kon vinden. Hoe dan ook, Kioni vond het wel lang duren en rende toen een stukje. Ze wist precies waar ze moest zoeken. Ze wenkte de tijger wiens naam Aylan was. Ze vond een kleine inham, in een grote rots. Het was krap, zeker voor twee grote tijgers. Maar het kon er meer door. Nog maar net.
Ze kroop erin en wachtte op Aylan. Ze vond dat ze eigenlijk raar bezig was. Aardig zijn. Iemand uitnodigen om te schuilen. Normaal deed ze dat nooit. Dat wilde ze ook niet doen. Maar toch deed ze het deze dag..

[flutjes ik moest alweer afsluiten D:]

van **Kishan** do sep 20, 2012 6:34 am

aylan

You're just a fool
To believe you can c h a n g e the world

Oke, hij was verdwaald. Dit was de eerste keer dat hij echt verdwaald was. Misschien kwam dat omdat hij nooit echt een doel voor ogen had en nu wel. Lekker dan. De tijger nam wat vaart af om te stoppen, maar de tijgerin haalde hem in en leek precies te weten waar ze heen ging. Haar volgen was wel een goed idee. Tenzij hij hier graag als natte kat wilde blijven staan. Aylan liet zijn poten sneller en in een andere volgorde bewegen zodat hij zijn achterstand op de tijgerin kon inhalen. Uiteindelijk kwamen ze bij een grote rots met daarin een nogal kleine inham. Ach, alles beter dan helemaal noppes. De feline volgde het voorbeeld van Kioni en kroop naast haar de inham in. Hij moest tegen haar aan zitten wilde hij droog blijven en dat maakte hem een beetje nerveus. Natuurlijk liet hij dat niet zien. Dan zou hij vast als een zwakkeling overkomen en dat wilde hij niet. Niet na wat hij had doorgemaakt. Hoewel hij Kioni had uitgenodigd om samen te komen schuilen, vertrouwde hij haar nog voor geen staart lengte. Wie weet war er allemaal in dat brein van haar omgaat. Aylan legde zijn staart rond zijn poten waarbij hij het zwarte topje van zijn staar omhoog krulde. Zijn zilveren ogen bekeken het woud dat keer op keer werd verlicht door de bliksem die door de lucht schoot. Het was een prachtig spektakel. Alleen waren de knallen niet zo geweldig. Een luide knal deed de grond onder hem schudden en de tijger zakte als reactie meteen door zijn poten om vervolgens naar zijn oren te grijpen. Fijn. Heel fijn zo'n onweersbui. Aylan keek op naar de tijgerin en probeerde met zijn stem boven het lawaai uit te komen. 'Zeg, heb jij geen last van die herrie?' Misschien een stomme vraag, maar hij vroeg het toch. Gewoon uit nieuwsgierigheid. Niks anders.

___________________

Kort ._.
Hoop dat je er wat mee kan

I think it's time for me to go now
I've done more harm than good
If I could change how this turned out...
Y o u know that I would

van Kioni do sep 20, 2012 8:26 am

kioni

Life in not measured by the breathes we take
but the moments, that take our breath away

Kioni liep de tijger voorbij en liep naar een plek. Ze wist precies waar ze heen moest en al gauw vond ze het. Ze vond een kleine inham, in een grote rots. Het was krap, zeker voor twee grote tijgers. Maar het kon er meer door. Nog maar net. Kioni kroop erin en de tijger volgde al gauw haar voorbeeld. Ze voelde zich geplet toen de tijger tegen haar aan ging zitten. Ze werd er nerveus van en voelde zich ongemakkelijk. Toch hield ze het verborgen.
Ze vond het raar dat ze hem had uitgenodigd. Dat was niets voor haar. Meestal jaagde ze ze weg of liep zelf weg. Maar dit keer was er iemand bij haar gebleven. En dat was Aylan. Maar ze wist zeker dat hij haar ook voor geen centimeter vertrouwde. Ze keek ondertussen naar hem. Hij keek met zijn zilveren ogen het woud dat steeds maar weer verlicht werd door de flitsen. De knallen die erna kwamen waren on aangenaam maar heel veel last had ze er niet van. Maar zo te zien Aylan wel. Hij zakte na nog zo'n knal neer op zijn poten en greep naar zijn oren. Ze grinnikte eventjes. Ze was een echte sadist en genoot van ander mans pijn. Maar het lachen verging haar snel weer. Ze kromp ook even in elkaar toen ze een knal hoorde maar minder erg dan Aylan. Ze gokte dat hij geboorte element Lightning had. Hij had namelijk een veel beter gehoor dan haar. Zij had Earth. Ze was dus een slome grote tijgerin. Aylan keek naar boven naar Kioni. "Zeg, heb jij geen last van die herrie?" vroeg hij. Ze keek even naar boven alsof daar het antwoord zat. "Wel een beetje maar niet erg" ze vond het overbodig om te vragen of hij er wel last van had. Dat was namelijk wel logisch en goed te zien. Ze ging even verliggen en probeerde zo te liggen dat er geen stenen akelig in haar rug prikten. Toen ze dacht dat ze lekker lag sloot ze haar ogen. Maar het slapen wilde haar maar niet vatten. De wind blies op hun in en de bliksem verlichtte keer op de keer de lucht, zodat het leek alsof het dag was..

[Erg flut sorry :s]

van **Kishan** vr sep 21, 2012 9:48 pm

aylan

You're just a fool
To believe you can c h a n g e the world

'Wel een beetje maar niet erg.' Soms wou hij echt een ander geboorte element, maar dat ging nu eenmaal niet. Aylan bleef eventjes liggen hoe hij lag tot de regen langzamerhand verdween. De bliksem had echter niet zoveel zin om al te vertrekken. Oke, sterk zijn Aylan. Tis maar een beetje herrie. Eigenlijk was het best idioot dat hij dat zo tegen zichzelf moest zeggen. Dat sloeg gewoon nergens op. De tijger ging rechtop zitten en keek naar de lucht. Hopend dat de wolken snel zouden overwaaien, maar daar leek het niet op. Zo tussen de knallen door begon het akelig stil te worden toen de regen eenmaal was opgehouden. Alleen de harde knallen doorbraken die stilte hier en daar nog wel eens. Ze konden eigenlijk hun schuilplaats verlaten, maar het was misschien nog niet zo'n heel goed idee. De tijger schrok een beetje toen de bliksem polst het woud verlichtte Hij kon het voor een paar seconden in de lucht zien, maar daarna verdween het spoorloos alsof het er nooit was geweest. De klap die erna kwam deed de grond opnieuw trillen. Dat trillen was niet echt fijn om te voelen. Het leek wel op een kleine aardbeving.
Eens vreemde geur drong de neus van de tijger binnen en hij keek meteen om zich heen. Er was niets te zien, maar hij wist wel wat de bron van de geur was. Vuur. Aylan ging staan en keek naar de tijgerin naast hem. 'Misschien is het een goed idee om ergens anders heen te gaan...' Echt bezorgd klonk hij niet. Dat was hij ook niet. Hij had al vaker bosbranden meegemaakt en wist ook wat te doen. Ookal had het geregend, was er genoeg spul dat makkelijk in brand kon vliegen en dus zou het vuur hun ook snel kunnen bereiken. Aylan keek omhoog en zag de eerste rookpluimen al boven de boomtoppen uit komen. De tijger besloot te gaan en liep recht op het vuur af.

___________________

Ik vond dat er wat moest gaan gebeuren XD
Flut. Was een beetje te veel afgeleid

I think it's time for me to go now
I've done more harm than good
If I could change how this turned out...
Y o u know that I would

van Kioni vr sep 21, 2012 10:11 pm

'Wel een beetje maar niet erg.' antwoordde ze en was toen weer stil. Ook de tijger was stil en het enige geluid dat ze nog hoorde was het gekletter van de regen en de knallen van het onweer. Na een kleine tijd hield ook de regen ermee op. Kioni sloeg haar ogen opgelucht neer. Ze was niet echt bang voor onweer, maar elk dier vond het geluid irritant en hard. Zij dus ook. Ze was soms blij en soms boos op haar geboorte element. Op dit soort momenten was ze juist blij dat ze de hare had en niet eentje zoals die van de tijger. Dat zou verschrikkelijk zijn met al die knallen. Een rilling ging over haar rug heen, alsof die haar iets probeerde te vertellen. Niet kort daarna verlichte een reusachtige flits de lucht en liet een spoor achter van rook. Ze hief verbaasd haar kop en probeerde boven Aylan uit te kijken. Maar het enige wat ze zag waren de toppen van de bomen. Ze fronste haar wenkbrauwen en snoof de lucht weer op. Een vreemde geur waaide het hol binnen. Plots herinnerde ze zich wat de geur was. Vuur. Ze zag het licht al over de toppen komen. Ze had vaak genoeg een bosbrand mee gemaakt en wist hoe snel het vuur van boom tot boom kon over springen. Alsof de tijger haar gedachten kon lezen zei hij 'Misschien is het een goed idee om ergens anders heen te gaan...' 'Kioni knikte. Ze verbaasde zich er deels over dat hij niet bezorgd klonk. Maar hij had waarschijnlijk net zoals zij al meerdere branden mee gemaakt. De tijger versperde het pad tussen haar en de vrijheid van het bos. Ze moest dus wachten tot hij eruit liep. Ook Aylan keek omhoog en zag dat de vlammen al aan de takken trokken. Hij ging uit het hol en gaf zo ook Kioni weer ruimte om te ademen. De tijger liep recht op het vuur af. Kioni snelde er achter aan. 'Waar ga je heen?' hijgde ze. De lucht was dik geworden en de rook kwam al meer hun kant op. 'We moeten de andere kant op!' Ze wees met haar poot naar de andere kant van het bos. Daar waar nog gewoon de lucht te zien was in plaats van de dikke zwarte rook. Maar de tijger hoorde haar waarschijnlijk niet door het geluid van het vuur. Ze stonden er nu midden in. De tijger liep verder maar een boom viel voor de poten van Kioni neer. Omdat ze niet snel genoeg was, schampte de brandende takken langs haar voorpoot. Ze brulde van pijn en sprong achteruit. Ze was omsingeld door brandende takken en rook. Ze zag Aylan nergens meer. Ze probeerde rustig rond te kijken maar de rook zorgde ervoor dat het onmogelijk was. Boos veegde ze met haar poot langs haar ogen, die begonnen te tranen van het vuur. Haar poot schrijnde en de vacht was zwart van het roet. Ze kon geen kant meer op. Ze begon wanhopig rondjes te rennen in de hoop een bres te vinden tussen het vuur. De rook werd steeds dikker en ze zag minder. Ze hapte naar adem en brulde nog een keer. Misschien was Aylan nog niet ver genoeg. Misschien hoorde hij haar nog.
Ze voelde hoe haar poten trilden. Ze kreeg te weinig frisse lucht. Haar adem raspte in haar keel. Zo wilde ze niet sterven! Ze was nog jong, ze had nog nooit vrienden gehad of een welp. Ze had net haar pleegwelpje Cicely gekregen, die wilde ze nu al niet kwijt! Ze knipperde een paar keer met haar ogen toen haar poten onder haar vandaan vielen. Ze knalde op de grond en haar ogen sloten zich..

[Oe dramatic! xD]

van **Kishan** wo sep 26, 2012 5:25 am

De vlammen kwamen langzamerhand in zicht. De rook werd dichter en het werd steeds moeilijker om te ademen, maar dat zou snel genoeg wel weer veranderen. Aylan hoorde de tijgerin nog wat zeggen, maar hij kon er geen woorden van maken. Het knisperen van het vuur was gewoon net wat te luid. Ach, er was toch geen tijd om antwoord te geven. De tijger liep stug door. Recht door het vuur. Hij was op weg naar de plek waar het vuur begon, maar zijn toch zou wat vertraging gaan oplopen. Aylan keek achterom om te zien of Kioni hem nog volgde, maar er was geen spoor van haar te bekennen. de tijger kwam tot stilstand. Zou ze van het vuur zijn weggerend of zou ze erin zijn gevangen. Met tegenzin om iemand anders te helpen, riskeerde hij zijn eigen leven om opzoek te gaan naar de tijgerin. In een rechte lijn terug lopen ging niet omdat een gevallen brandende boom zijn weg blokkeerde. Het enige wat hij kon doen was een andere weg zoeken om er langs te komen. In de tussentijd werden de vlammen steeds groter en beklommen de hoogste bomen in de omgeving. De jongste en dunste bomen begaven het. De oudste en dikste bomen bleven lang of gewoon overeind staan. Uiteindelijk vond hij Kioni bij de boom die zijn weg had geblokkeerd. Aylan rolde met zijn zilveren ogen. Kon die tijgerin niet eens voor zichzelf zorgen? De tijger stond niet echt te trappelen om haar uit de brand te helpen. Letterlijk en figuurlijk, maar toch deed hij het zonder enige duidelijke reden. Hij pakte het nekvel beet van Kioni en sleepte haar als een karkas met zich mee naar de plek waar hij zijn zinnen op had gezet. Het koste hem wat tijd met zoveel dead weight, maar uiteindelijk kwam hij toch op zijn bestemming aan. Alsof de tijgerin al lang dood was, liet hij haar met een plof in de warme as vallen. Alles wat hij nu nog kon doen was wachten tot het vuur zijn eetlust verloor en verdween. 'Wakker worden slaapkop,' sprak hij toen hij met zijn poot Kioni een klap gaf. Niet hard, maar hard genoeg voor haar om het te voelen. 'You're such a pain in the ass,' bromde hij op een wat zachtere toon dan waarop hij eerder had gesproken. De tijger ging zitten in de as een keek om zich heen naar de grijze rook en de licht oranje plekken op de grond. Wachtend tot de tijgerin zou wakker worden. Hopelijk zal ze niet als een kip zonder kop wegrennen. Zo het vuur in.

_________________

Aylan is niet zo heel erg voorzichtig XD
Btw, let een beetje op het godmodden (Of hoe je het ook noemt X3)

van Kioni wo sep 26, 2012 6:07 am

Het rook omlijste haar ogen en ze begonnen te tranen. Geen enkel straaltje zon was meer te zien. Normaalijk was ze een koele kikker in welke situatie dan ook. Maar nu begon ze zich toch wel apart te voelen. Angstig. Ze probeerde adem te halen maar kreeg niets dan rook binnen. Ze hoestte en kromp ineen. Ze knipperde nog een paar keer en toen vielen haar ogen dicht. Haar poten vielen onder haar vandaan en ze knalde op de grond. Waar was die Aylan als ze hem nodig had? Ze verloor het bewustzijn in de vlammen zee.
Plots voelde ze tanden in haar nek. Ze voelde hoe haar poten over de grond sleepten. Ze opende kort haar ogen en voelde dat ze neer werd gesmakt op de grond. 'Hé' gromde ze. 'Ik ben nog niet helemaal dood' murmelde ze onverstaanbaar. Toen sloten haar ogen zich weer. Ze probeerde zich te verzetten, maar het lukte toch niet. Het zwart begon in de hoeken van haar ogen maar breidde zich razendsnel uit naar het midden en overwon het licht.
Ze voelde een klap en schrok op. 'Wakker worden slaapkop,' Verbaasd keek ze omhoog. 'You're such a pain in the ass,' bromde de tijger. Ze keek nog even naar hem toen ze besefte dat het Aylan was. Boos stond ze op maar hoopte dat ze dat niet had gedaan. Ze had brandende kop pijn en erge dorst. Maar ze wilde niets laten merken aan Aylan. Ze gromde laag. 'Jij loopt zou het vuur in!' mompelde ze. Ze was blij dat hij haar had geholpen maar wilde het niet toe geven. Ze stond op en zocht naar wat water. Ze vond een erg klein plasje, maar een paar druppels. Daar moest ze dan maar genoegen mee nemen. Niet zo lang hier vandaan lag de rivier al. Ze liep terug en keek om zich heen. Grote delen van de bossen waren al af gebrand maar het vuur kwam toch een beetje deze kant op. Ze stootte de tijger aan. 'Ik ga hier weg, en dit keer niet naar het vuur' zei ze en keek doordringend in zijn ogen. Toen draaide ze zich om en liep in richting van de rivier. Ze haatte zichzelf voor een moment omdat ze gered moest worden. Waarom moest zij toch weer in de problemen komen? Echt iets voor haar om pech te hebben. Ze trapte op een tak en het kraakte luid. Ze ontblote kort haar tanden en keek even achterom. Aylan zou mee mogen. Als hij wilde.

[Erg flut sorry. Ik hoop dat je er iets mee kunt :3
Haha nou Kioni komt altijd in de problemen dus das een goede combi XD]

van **Kishan** za nov 03, 2012 11:55 pm

Aylan nam een stap achteruit toen de tijgerin boos opstond. Zijn zilveren ogen bleven op haar rusten zonder enig emotie. Ze gromde laag voor ze haar mond opentrok om wat te zeggen. 'Jij loopt zou het vuur in!' De tijger wilde wat terug zeggen maar kreeg daar de kans niet echt toe. Kioni stapte de andere kant op. Opzoek naar wat water zodat ze kon drinken. De feline rolde eventjes met zijn ogen en liep vervolgens naar de tijgerin toe die vervolgens weer langs hem op liep naar de plek waar hij haar had gedropt nadat hij haar had gered. Op een bedankje zat hij niet te wachten. Het maakte hem niks uit of ze hem nou bedankte of niet. Wie weet zou hij haar de volgende keer wel gewoon laten liggen. Had dat vuur nog wat meer te eten. Aylan liep Kioni weer achterna terwijl ze de omgeving bekeek. De tijger keek ook eventjes om zich heen. Alles in de buurt was al afgebrand. Zo ook de ondergrond waar hij stond. Mooi zo. Hier en daar probeerde wat vuur hun richting in te komen, maar dat mislukte na een klein tijdje. Wie weet wat er met hun was gebeurt als ze daar nog steeds onder die rost zaten. Waarschijnlijk waren ze dan al dood geweest. Kioni stootte Aylan eventjes aan waarbij hun blikken elkaar weer ontmoette. 'Ik ga hier weg, en dit keer niet naar het vuur' Was ze soms haar verstand kwijt geraakt ofzo? Of was hij hier nu de gestoorde feline. De tijger gromde laag toen ze zich omdraaide en richting de rivier opliep. Aylan gromde opnieuw ietwat kwaad. Die was echt totaal de weg kwijt. Zou ze op haar hoofd terecht zijn gekomen. De tijger draaide zich om en rende op de tijgerin af. 'Wachten jij!' veel vrolijkheid en geduld was er niet in zijn stem te horen. Eerder irritatie en woede. De feline maakte een sprong en wierp Kioni tegen de grond. Hij hielt haar tegen de grond gedrukt terwijl hij zijn mond opentrok om wat te zeggen. 'Er is een reden waarom ik dat vuur inliep!' De grote hoektanden in zijn mond werden zichtbaar. 'Ik snap niet dat ik je mee heb genomen, want blijkbaar weet je niet zoveel als ik.' vervolgde hij. Aylan liet de tijgerin nog steeds niet los. Echt een goede reden gaf hij niet, maar die reden was goed genoeg voor hem. De tijger hief zijn hoofd ietwat en begon weer te spreken. 'Kijk eens om je heen. Hoe ziet de grond eruit waar je op ligt?' Hij gaf haar even de tijd om te antwoorden en ging vervolgens weer verder. 'Dingen die al verbrand zijn zullen nooit meer kunnen branden. Daarom kun je beter naar de kern van een brand gaan in plaats van wegrennen. Vuur haalt je makkelijk in. Bovendien trekt vuur weg van de plek waar het is ontstaan.' Hij keek haar even doordringend aan. Zijn woede verdween langzamerhand weer en hij liet Kioni gaan. Hopelijk had ze begrepen wat hij bedoelde en anders mocht ze van hem part stikken.

Sorry van de late reactie ><

van Kioni za dec 01, 2012 12:33 am

'Ik ga hier weg, en dit keer niet naar het vuur' zei ze en keek doordringend in zijn ogen. Toen draaide ze zich om en liep in richting van de rivier. Ze haatte zichzelf voor een moment omdat ze gered moest worden. Waarom moest zij toch weer in de problemen komen? Echt iets voor haar om pech te hebben. Ze trapte op een tak en het kraakte luid. Ze ontblote kort haar tanden en keek even achterom maar richtte haar kop snel weer naar voren. Zijn blik stond hard, maar in de korte tijd dat ze de tijger kende wist ze niet beter van hem. Maar dat was hetzelfde met Kioni. Ze wilde altijd onafhankelijk zijn. Ze had geen anderen nodig die zich om haar bekommerden. Dat maakte haar niets uit namelijk. "Wachten jij!" klonk een scherpe stem die door galmde in haar oren. Aylan maakte een grote sprong en wierp Kioni tegen de grond. Lucht werd uit haar longen geperst en ze grauwde woedend. Maar Aylans sterke greep hield haar tegen en ze hield maar op met tegenstribbelen. Veel zin had het namelijk niet eens. "Er is een reden waarom ik dat vuur inliep!" Zijn tanden waren zichtbaar. Ik snap niet dat ik je mee heb genomen, want blijkbaar weet je niet zoveel als ik.' Kioni wilde weer tegen stribbelen. Zij had hém toch meegenomen of niet?! Ze keek peinzend naar boven in de woeste ijzige ogen van Aylan. Ze wist dat hij gelijk had, ze was dom bezig. De grote tijger hief zijn kop iet wat en Kioni voelde de spanning op haar brede borstkas iets minder worden maar het was er nog steeds. 'Kijk eens om je heen. Hoe ziet de grond eruit waar je op ligt?' Een korte stilte volgde. "Donker en dood" zei ze verslagen en sloeg haar ogen neer. 'Dingen die al verbrand zijn zullen nooit meer kunnen branden. Daarom kun je beter naar de kern van een brand gaan in plaats van wegrennen. Vuur haalt je makkelijk in. Bovendien trekt vuur weg van de plek waar het is ontstaan.' Ze hield haar kaken stijf op elkaar en Aylan stapte van haar af. Ze krabbelde overeind en keek hem aan. Tenslotte liet ze haar zo opstandige houding varen. Je hebt gelijk mompelde ze en knikte naar hem. "Bedankt" zei ze.

Ze hief haar poten en keek naar de grond. Het was een mistroostende aanblik. De grond was zwart en dor. Ze hoorde het vuur nog lichtjes na knappen terwijl het nog aan de overgebleven takken at. Ze liet haar schouders zakken en draaide zich om naar Aylan. Haar keel was droog aangezien ze steeds de rokerige lucht moest inademen. Haar maag knorde luid en het haalde haar laatste krachten weg. Ze knikte naar de tijger. 'Laten we nu wel weg gaan' zei ze en een kleine grijs kwam op haar gezicht. Haar lange hoektanden lieten zich zien van onder haar vacht vandaan. Boven haar kwamen donkere wolken samen en kleurden de lucht donkerder. Ze keek omhoog en sloot haar ogen toen uiteindelijk de eerste druppels haar vacht bereikten. De druppels gleden van haar neus langs haar keel en borstkas, op de grond. Het verkoelde haar hele lichaam. Een kleine plek op haar poot begon plots te branden. Verschrikt keek ze ernaar en zag een roze vlek zitten. Ze grauwde kort toen ze merkte dat het verbrande vacht was. Snel zette ze haar poot weer op de grond. Ze wilde niet dat Aylan het zag, haar straks wilde gaan verzorgen ofzo. Maar een kleine lach kwam via haar muil naar buiten. Alsof dat zou gebeuren.

Sorry voor late reactie :$

van Gesponsorde inhoud

One last time here

One last time here

Re: One last time here

Re: One last time here

Re: One last time here

Re: One last time here

Re: One last time here

Re: One last time here

Re: One last time here

Re: One last time here

Re: One last time here

Re: One last time here

Re: One last time here

Re: One last time here

Re: One last time here

Re: One last time here

Re: One last time here